همه چیز در مورد مننژیوم

مننژیوم ها شایع ترین تومورهای خوش خیم مغزی هستند و با رشد آهسته و طولانی مدت بدون علامت شناخته می شوند. هنگامی که تومور علامت دار شد، علائم مختلفی به دلیل فشرده سازی ساختارهای مجاور ممکن است اتفاق بیافتد. مننژیوم عمدتاً از طریق مداخله جراحی درمان می شود. بنابراین تشخیص زودهنگام این بیماری منجر به پیش گیری از وقوع آسیب های احتمالی به مغز می گردد. با ما تا انتهای مقاله همراه باشید تا بیشتر در این خصوص بدانید.

مننژیوم

تومور زمانی شکل می گیرد که سلول های سالم تغییر می کنند و خارج از کنترل رشد می کنند. این رشد غیر معمول اغلب یک توده سرطانی را تشکیل می دهد. هدف این مقاله بررسی مننژیوم می باشد. مننژیوم معمولاً یک تومور با رشد آهسته است که در سطح مغز ایجاد می شود. اگر رشد کند و بر مغز یا نخاع فشار بیاورد، ممکن است علائم قابل توجهی ایجاد کند. مننژیوم از بافت‌های مننژیال که غشاهای نازکی اطراف مغز و نخاع هستند، شروع می شود و به سایر نقاط فشار وارد می کند.

مننژ چیست؟

مننژها از مغز و نخاع محافظت می کنند و به گردش مایع مغزی نخاعی کمک می کنند. تومور مننژیوم از این بخش شروع به رشد می نماید. حدود 80 درصد مننژیوم ها خوش خیم هستند. 20٪ باقی مانده خطر بازگشت پس از درمان را دارند. مننژیوم بدخیم را آناپلاستیک نیز می نامند.

فرق تومور خوش خیم و بدخیم

به طور کلی، یک تومور سرطانی بدخیم، به این معنی است که می تواند گسترش یابد یا به سایر قسمت های بدن رشد کند. یک تومور خوش خیم می تواند رشد کند اما معمولا گسترش نمی یابد. در مورد آنوریسم مغزی بیشتر بدانید.

علائم مننژیوم

علائم مننژیوم ممکن است شبیه بیماری های دیگر مغز باشد. بنابریان تشخیص دقیق این بیماری دشوار می باشد. در مورد درمان قطعی دیسک کمر بیشتر بدانید.

ضعف عضلانی: یک عارضه رایج و غیر اختصاصی است
ضعف پیشرونده تک اندام: یک علامت بسیار شایع است که در هر محدوده سنی رخ می دهد،
بی‌حسی: شروع تدریجی بی‌حسی که از انگشت شست شروع شده و تا دیگر انگشتان امتداد می‌یابد.
سردردهای متناوب: به ویژه در هنگام مدفوع و سرفه ایجاد می شود.
دشواری انجام فعالیت روزمره: در صورت پیشرفت این بیماری، انجام فعالیت های روزانه فرد دشوار می گردد.
تغییرات در بینایی
از دست دادن شنوایی
از دست دادن بویایی
گیجی
تشنج

انواع مننژیوم

مننژیوم اغلب بر اساس محل شروع آن طبقه بندی می شود.

مننژیوم فاکس و پاراساژیتال: حاوی یک رگ خونی بزرگ است که مغز محافظت می کند. مننژیوم پاراساژیتال درست در قسمت داخلی جمجمه ایجاد می شود و شایع ترین نوع مننژیوم است و حدود 25 درصد از تمام مننژیوم ها را تشکیل می دهند.

مننژیوم تحدب: این نوع مننژیوم در سطح خارجی مغز رخ می دهد. حدود 20 درصد مننژیوم ها را اشغال می کند.

مننژیوم اسفنوئید: برآمدگی اسفنوئیدی در پشت چشم ها قرار دارد. این نوع 20 درصد مننژیوم ها را تشکیل می دهد.

مننژیوم شیار بویایی: این نوع مننژیوم در نزدیکی اعصابی که مغز را به بینی متصل می‌کنند، رخ می‌دهد و 10 درصد مننژیوم ها را تشکیل می دهد.

مننژیوم حفره خلفی: مننژیوم حفره خلفی در پشت مغز ایجاد می شود و 10 درصد از کل مننژیوم ها را تشکیل می دهد.

مننژیوم سوپراسلار: مننژیوم سوپراسلار در کنار سلا تورسیکا رخ می دهد. این ناحیه ای در پایه جمجمه در مرکز جمجمه است که غده هیپوفیز در آن قرار دارد. این نوع 10 درصد از تمام مننژیوم ها را تشکیل می دهد.

مننژیوم ستون فقرات: مننژیوم نخاعی معمولاً در ستون فقرات در سطح قفسه سینه رخ می دهد و ممکن است به طناب نخاعی فشار وارد کند. این تومور می تواند باعث ایجاد درد در اطراف دیواره قفسه سینه، مشکل مثانه یا ضعف یا بی حسی در پاها شود و کمتر از 10 درصد مننژیوم ها را تشکیل می دهد.

مننژیوم داخل چشمی: این نوع مننژیوم در حفره چشم یا اطراف آن ایجاد می شود. کمتر از 10 درصد مننژیوم ها را تشکیل می دهد.

مننژیوم داخل بطنی: مننژیوم داخل بطنی در اتاق هایی که مایع را در سراسر مغز حمل می کنند رخ می دهد. این نوع حدود 2 درصد از تمام مننژیوم ها را تشکیل می دهد.

تشخیص تومور مننژیوم

یک پزشک درجه خطرناک و پیشرفته بودن بیماری مننژیوم را بر اساس ویژگی هایی مانند مواردی نظیر محل تومور، نوع آن، میزان انتشار، یافته های ژنتیکی، سن فرد و مقدار توموری که بعد از جراحی باقی می ماند تعیین می نماید. در مورد پارکینسون بیشتر بدانید.
ابتدا پزشک سابقه پزشکی را می گیرد و علائم را ارزیابی می کند. برخی از افراد مبتلا به مننژیوم هیچ علامتی ندارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است مشکلات عصبی و سردرد را تجربه کنند.
در مرحله بعد، ممکن است پزشک به ام آر آی و سی تی اسکن مغز نیاز داشته باشد. یکی از روش‌های ارجح، MRI حاجب است که شامل تزریق رنگ در رگ فرد می‌شود. این روش باعث می شود که هر توموری در اسکن روشن و قابل تشخیص به نظر برسد. پزشک ممکن است از طیف‌سنجی MRI نیز استفاده کند. این روش نوعی تصویربرداری است که می‌تواند تشخیص دهده که سلول‌های سرطانی به نواحی دیگر مغز یا سایر اندام‌ها گسترش یافته‌اند یا خیر.

آنژیوگرافی دیجیتال تفریق یکی دیگر از تکنیک های تصویربرداری است که می تواند کمک کننده باشد. این روش نشان می دهد که کدام رگ های خونی مننژیوم را تغذیه می کنند.
قبل از تشخیص، پزشک ممکن است تکه‌ای از بافت غیرطبیعی را بردارد، سپس یک نوروپاتولوژیست آن را بررسی نماید. این روش به فرد کمک می کند تا تشخیص دهند که آیا تومور مننژیوم است یا نوع دیگری از سرطان می باشد. همچنین به آکمک آن می توان درجه تومور را نیز ارزیابی نمود.

آیا مننژیوم قابل درمان است؟

امکان درمان برخی از انواع مننژیوم وجود دارد. در صورت تشخیص زود هنگام می توان از ایجاد علائم پیشگیری نمود.

شایان ذکر است که ممکن است برخی تومورها فوراً نیازی به درمان نداشته باشند. در این مورد، پزشک به طور منظم تومور را تحت نظر دارد و در صورت بزرگتر شدن یا گسترش مننژیوم، گزینه های درمانی را ارائه می دهد.

درمان مننژیوم با درجات بالاتر چالش برانگیزتر است و امید به زندگی برای افراد مبتلا به این نوع سرطان کمتر است. پرتودرمانی پس از جراحی ممکن است به بهبود میزان بقا و کاهش شانس رشد مجدد و انتشار بیماری کمک کند.

درمان مننژیوم

فردی که تومور کوچکی دارد و هیچ علامتی ایجاد ندارند ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. در این مورد، جراح مغز و اعصاب ممکن است یک یا دو بار در سال تومور را ارزیابی کند تا بررسی کند که تغییری نکرده و هنوز علائمی ایجاد نمی کند. اگر مننژیوم علائم ایجاد کند، اولین انتخاب درمان، معمولاً جراحی برای برداشتن تومور است. انجام جراحی همچنین برای هر مننژیوم به سرعت در حال رشد صادق است. پس از جراحی، پزشک ممکن است درمان های اضافی را برای جلوگیری از بازگشت تومور توصیه کند، مانند:

پرتو درمانی
دارو درمانی: در حالی که درمان‌های مبتنی بر دارو برای مننژیوم هنوز در مرحله آزمایشی هستند، برخی از این درمان‌ها نتایج امیدوارکننده‌ای را در کارآزمایی‌های بالینی مربوط به انواع دیگر سرطان نشان می‌دهند.
شیمی درمانی
ایمونوتراپی
درمان هدفمند: اگر فردی به یک کارآزمایی بالینی بپیوندد، ممکن است به درمان خاص و هدفمند و ایمونوتراپی برای مننژیوم نیاز داشته باشد. با این حال، محققان هنوز در حال ترسیم نقش شیمی درمانی، ایمونوتراپی و درمان هدفمند در درمان این نوع تومور هستند. در مورد جراحی لیزر دیسک کمر بیشتر بدانید.

کلام آخر

مننژیوم نوعی تومور است که در مننژها – سه لایه غشایی اطراف مغز و نخاع – ایجاد می شود. مننژیوم درجه 1 ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. درعوض، پزشک ممکن است تومور و سلامت کلی فرد را یک یا دو بار در سال کنترل کند. زمانی که علائمی مننژیوم وجود داشته باشد انجام درمان ضروری می باشد، دراین صورت، تومور را با جراحی از مغز خارج می‌نمایند. برخی از افراد مبتلا به تومورهایی که درجات بالاتری دارند به درمان اضافی برای جلوگیری از بازگشت یا گسترش تومور نیاز دارند.